نادعلی

عفو

(متعب)گوید: موسی بن جعفر علیه السلام در باغ خرمای خود بود و شاخه درختان را می برید. یکی از غلامان او را دیدم که دسته ای از خوشه های خرما را برداشت و به دیوار انداخت من رفتم او را گرفته و به نزد حضرت بردم و گفتم: فدایت شوم من این غلام را دیدم که این خوشه ها را برداشته بود.
حضرت فرمود: آیا گرسنه ای؟
غلام: نه آقای من.
امام علیه السلام: برهنه ای؟
غلام: نه مولای من.
امام علیه السلام پس چرا این خوشه خرما را برداشتی؟
غلام: دلم خواست.
امام علیه السلام: برو و این خوشه خرما هم از آن تو باشد و فرمود: او را رها کنید.